Hoogleraar Verplegingswetenschap Hester Vermeulen strijdt voor Evidence-based werken. Haar credo is: weg met de onnodige handelingen en ingesleten gewoontes. In een interview op de site van Verpleegkundigen & Verzorgenden Nederland geeft zij voorbeelden van zulke overbodige handelingen. Zij zegt: “Verpleegkundigen staan nogal vaak in de zorg-stand waarbij ze dingen overnemen die de patiënt eigenlijk zelf zou kunnen. Denk aan stomazorg of het aantrekken van steunkousen.“
Dit fenomeen zien wij vaak bij medewerkers die vhp vragen de fysieke belasting van hun werkzaamheden te verminderen. Ons onderzoek start altijd met een goede taakanalyse, waarbij we de medewerkers observeren en interviewen tijdens het werk. Zo krijgen we een beeld van de handelingen en werkhoudingen. En we zien hoe ze omgaan met patiënten. Vaak zien we dat medewerkers zich, létterlijk, in bochten wringen om de patiënt in de juiste houding te krijgen voor een echo of endoscopie. Zij weten precies in welke positie ze iemand willen hebben. Het gaat vaak makkelijker om de patiënt ‘even snel’ in de juiste houding te helpen (lees: duwen/trekken) dan een patiënt aan te moedigen om dichter naar het randje van de behandeltafel te komen liggen.
Training on the job
Niet iedereen is zich ervan bewust dat ze bepaalde handelingen beter kunnen laten. Weer anderen vinden het onderdeel van hun werk of zien geen andere manier vanwege tijdsdruk. Hoe breng je hierin verandering? Een methode die wij vaak gebruiken om mensen meer bewust te maken van hun manier van werken en de mate waarin ze hier zelf invloed op hebben, is het geven van een ‘training-on-the-job”. In de training geven we medewerkers individuele feedback tijdens hun werkzaamheden, op werktechniek en werkgedrag. In onze vorige blog Optimaliseren werkbelasting van echografisten gaven we al aan dat dit een integrale aanpak vraagt.
Omgaan met tijdsdruk
Vaak speelt tijdsdruk een grote rol. Om het gevoel van gejaagdheid weg te nemen kunnen, naast het aanpakken van gedrag en competenties, organisatorische veranderingen worden doorgevoerd. Zoals bijvoorbeeld het aanpassen van het werk-rustschema. Ook kan gekeken worden naar een aanpassing van het systeem, waarin patiënten worden aangemeld. Oftewel naar de manier waarop de medewerker de patiënten wachtrij op hun scherm gepresenteerd krijgt. Of naar een andere inrichting van de wachtkamer (omgeving), waardoor medewerkers de ogen van de wachtende patiënten minder in hun rug voelen prikken.
De ingesleten gewoontes waar hoogleraar Vermeulen het over heeft, zijn niet van de ene op de andere dag verdwenen. We maken het wel steeds een stukje makkelijker om anders te gaan werken.
Behoefte aan een plan van aanpak voor fysieke belasting? Neem contact op met Nicolien de Langen.
